Prof. dr. Henk Verheul maakt met zijn onderzoeken de stap van lab naar kliniek mogelijk Alleen samen Het credo ‘alleen samen’ is in de afgelopen maanden haast exclusief ingezet binnen de coronabestrijding. Alleen samen krijgen we immers het virus onder controle. Prof. dr. Henk Verheul, die medio 2019 naar Radboudumc kwam vanuit het VUmc, past het credo echter met evenveel recht toe op de kankerbestrijding. Hij zoekt in zijn onderzoek, dat zich veelal afspeelt op het grensvlak van laboratorium en de kliniek, nadrukkelijk de samenwerking op. De samenwerking tussen disciplines, de samenwerking tussen lab en kliniek, maar evengoed de samenwerking tussen academische centra. Zijn focus ligt daarbij niet alleen op het ontwikkelen van nieuwe behandelingen, maar ook op het beter en anders toepassen van bestaande, al geregistreerde medicijnen. Bijvoorbeeld door deze medicijnen in te zetten voor kankersoorten waarvoor ze oorspronkelijk niet bedoeld waren, maar die in de tumor wel een erg vergelijkbaar DNA­profiel hebben (zie ook het artikel van Niven Mehra). Of door de dosering van medicijnen sterk te veranderen. Verheul praat er graag over, met een gehaaste gedrevenheid die doet vermoeden dat er nog veel te onderzoeken valt. Andere dosering “Ik moest ruim een jaar geleden de keuze gaan maken tussen management en onderzoek. In Amsterdam zou ik me vooral moeten richten op de fusie van de medische oncologie afdelingen van VUmc en AMC, maar hier in Nijmegen deed zich de kans voor om juist veel meer tijd in onderzoek te steken. Voor die laatste mogelijkheid ben ik gegaan,” vertelt Verheul. “Dat onderzoek bevindt zich allemaal op het grensvlak van fundamenteel onderzoek en de kliniek. Momenteel kijken we of we beschikbare therapieën kunnen verbeteren. Deels door ze beter in te zetten voor de juiste patiënt en deels door de manier van toediening te verbeteren. Zo zijn we nu met een klinisch onderzoek bezig, waarbij we onderzoeken of een medicijn, dat één keer per dag gegeven werd bij nierkanker, niet veel beter in een veel hogere dosis eens per twee weken gegeven kan worden. En of het actief is bij andere tumortypes, zoals bijvoorbeeld darmkanker. Deze zogenaamde kinase remmers zetten een rem op de enzymen die belangrijk zijn voor celdeling. Dus voor de groei van de tumor. Ze zijn eerder getest op een continue, dus dagelijkse, dosering omdat gedacht werd dat ze vooral de bloedvatengroei in de tumor remmen. Inmiddels is ons echter duidelijk, dat ze ook wel degelijk de groei van de tumorcellen zelf remmen. Dan wordt de concentratie heel belangrijk. Als je de dosering veel hoger kunt maken, kun je ze sterker laten werken op de tumorcel zelf. Het is te toxisch om dagelijks te doen. Maar we hebben eerst in het lab en later in de kliniek ontdekt dat een hoge dosering eens in de twee weken goed kan werken.” Samenwerking Henk Verheul benadrukt nogmaals de samenwerking: “Bij de introductiedag hier in Nijmegen kwam ik moleculair bioloog Daniele Tauriello tegen. We delen de interesse in darmkanker. Nu werken we intensief samen. In zijn celbiologielab kweken we organoïden van een stukje tumor van patiënten met darmkanker die bij ons op de afdeling deelnemen aan onder zoeksbehandeling. Dit zijn orgaan­achtige structuren van de tumor die in het lab worden gekweekt en goed lijken op hoe een tumor in de mens groeit. Pagina 15

Pagina 17

Voor archief, online magazines en brochures zie het Online Touch content management system systeem. Met de mogelijkheid voor een online shop in uw edities.

Radboud Report Oncologie Nr. 2 2020 Lees publicatie 1Home


You need flash player to view this online publication